Roofblei Grensmaas

Zomerochtend aan de Grensmaas: de roofblei die alles veranderde

Sommige ochtenden beginnen met stilte. De zon kruipt langzaam boven de horizon, het water is vlak als glas, en de wereld lijkt nog even te slapen. Zo’n ochtend was het aan de Grensmaas in Limburg, ergens midden in de zomer. Vroeg uit de veren, nog voor de eerste zonnestralen het water raakten, stonden we aan de oever – klaar voor actie.

De Grensmaas is geen gemakkelijke rivier. Ze stroomt wild, kent diepe geulen, grindbanken en wisselende stromingen. Perfect terrein voor roofvis. En zeker voor roofblei, die schuwe, zilverflitsende jager die je zelden zomaar cadeau krijgt.

We hadden net een paar worpen achter de rug met slanke, snel lopende plugjes toen het gebeurde. In een flits kwam er beweging in het oppervlak – een korte, felle kolk tussen de stroming. De worp die daarop volgde was er één uit het boekje: strak langs de stroomnaad, precies waar je het zou verwachten… maar nooit echt op rekent.

BAM! Een keiharde aanbeet. Geen twijfel, geen twijfelachtig getik, maar een directe klap alsof je je plugje tegen een muur gooide. De hengel krom, de slip gillend – dit was geen gewone vis.

Wat volgde was een spectaculaire dril vol uithalen en runs door de stroming. We moesten ons verplaatsen over de keien, opletten voor obstakels, en vooral: kalm blijven. Deze vis had plannen. Maar na een paar minuten vechten tegen water en vis kwam hij eindelijk in zicht: een prachtige, dikke roofblei van formaat. Zilver als staal, gespierd en vol leven.

Met trillende handen werd hij geschept, gemeten en bewonderd. Een absolute droomvis. Niet alleen vanwege zijn lengte en kracht, maar ook vanwege het moment – die vroege zomerstilte, die eenzame worp, die onverwachte explosie.

Het zijn dit soort ochtenden die je bijblijven. Niet alleen door de vangst, maar door de hele ervaring. Limburg op zijn puurst. De Grensmaas op zijn best. En de roofblei… die liet zich voor even zien.